کارورزی و بازآفرینی آسیب‌پذیری‌های عاطفی: پرورش عاملیت جمعی در میان دانشجومعلمان ایرانی
کد مقاله : 1046-3RDINT
نویسندگان
ناصر صبوریان زاده *1، معصومه احمدی2
1استادیار، گروه زبان انگلیسی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
2دانشگاه فرهنگیان اراک
چکیده مقاله
این پژوهش کیفی به بررسی چگونگی دگرگونی آسیب‌پذیری‌های عاطفی دانشجومعلمان در بستر ساختارهای همکاری اجباری کارورزی می‌پردازد و تبیین می‌کند که این آسیب‌پذیری‌ها چگونه می‌توانند به منبعی برای پرورش عاملیت جمعی تبدیل شوند. شرکت‌کنندگان شامل ۲۴ دانشجومعلم زن و مرد رشته آموزش زبان انگلیسی در دانشگاه فرهنگیان اراک بودند که طی یک سال تحصیلی و در دو دوره‌ی کارورزی ۳ (تدریس فردی) و کارورزی ۴ (تدریس گروهی) مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌ها از طریق اظهارات تأملی، طرح درس‌ها، مشاهدات کلاسی، فیلم‌برداری از تدریس، جلسات برنامه‌ریزی گروهی و مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته گردآوری شد. یافته‌ها نشان داد در کارورزی فردی، شکاف میان نظریه و عمل، احساس ناکارآمدی، اضطراب و ترس از قضاوت استاد یا معلم راهنما منجر به انفعال و خودتردیدی دانشجومعلمان شد. در مقابل، ساختار همکاری گروهی در کارورزی ۴ فضایی گفت‌وگومحور فراهم کرد که در آن، روایت‌های مشترک شکست، احساس شرم و انزوا را کاهش داد و مشکلات فردی به چالش‌های جمعی تبدیل گردید. این فرایند در سه سطح رخ داد: در سطح عاطفی، اعتماد و همدلی جایگزین ترس شد؛ در سطح شناختی، خرد جمعی و راهبردهای خلاقانه پدید آمد؛ و در سطح اجتماعی، حس مسئولیت مشترک و کنش هماهنگ شکل گرفت. یافته‌ها نشان می‌دهد کارورزی گروهی می‌تواند آسیب‌پذیری عاطفی را به نیرویی سازنده برای رشد حرفه‌ای و تقویت پیوند میان نظریه و عمل تبدیل کند. در پایان، پیامدهای آموزشی و پیشنهادهایی برای پژوهش‌های آینده ارائه شده است.
کلیدواژه ها
کارورزی، آسیب‌پذیری عاطفی، عاملیت جمعی، همکاری آموزشی، رشد حرفه‌ای معلم
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی